- Odwiedziny: 178068
- Do końca roku: 277 dni
- Do wakacji: 84 dni
Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Przasnyszu
-
Statystyki
Ćwiczenia wspomagające terapię logopedyczną
ĆWICZENIA ODDECHOWE
- Dmuchanie na wiatraczek, skrawki waty, papieru, kolorowe piórka itp.
- Dmuchanie na plastikowe mini zabawki, piłeczki z taką siłą, aby mogły się przemieszczać.
- Dziecko trzyma w dłoni mały kłębek wełny. Po głębokim wdechu nosem wydmuchuje powietrze ustami wprawiając tym samym kłębek w ruch.
- Zabawa z piórkiem. Dziecko swobodnie porusza się, trzymając w dłoni ptasie piórko. Podrzuca je do góry, a następnie dmucha na nie tak, aby jak najdłużej unosiło się w powietrzu.
- Zabawa w „Rozpędzanie chmurek”. Dziecko leży swobodnie na plecach. Nogi są ugięte w kolanach, stopy oparte o podłogę, ręce leżą wzdłuż tułowia. Wciąga powietrze nosem, swobodnym, płynnym ruchem unosząc ręce w górę i stara się rozpędzić przed sobą chmurki. Ponieważ ręce nie rozpędziły chmurek, wracają do pozycji wyjściowej. Wówczas dmuchaniem stara się rozpędzić chmury.
- Zdmuchiwanie świeczki lub dmuchanie na świecę w taki sposób, aby płomień wyginał się, ale nie zgasł.
- Wydmuchiwanie baniek mydlanych. Zachęcanie dziecka do wykonania jak największej bańki mydlanej.
- Dziecko bierze, do ręki rurkę i poprzez nią stara się dmuchać na swoją dłoń albo na watkę umieszczoną na dłoni.
- Dmuchanie przez rurkę-słomkę do szklanki z wodą, na powierzchni wody powstaje wgłębienie.
- Zabawa w „Gotowanie wody”. Dziecko dmucha przez rurkę zanurzoną w wodzie tak, aby tworzyły się pęcherzyki powietrza na jej powierzchni. Musi dmuchać długo, krócej, jak najkrócej, słabo, mocno, bardzo mocno, woda gotuje się, kipi itp.
- Robienie kleksów z farby wodnej, dmuchanie na nie przez słomkę z różną siłą i pod różnym kątem. Rozdmuchiwana farba przypomina barwne kwiaty.
- Wydmuchiwanie kółek z pary na lustrze.
- Granie na organkach, piszczałce, gwizdanie itp.
- Naśladowanie syreny – „ eu-eu- eu”, „au-au-au” – na jednym wydechu.
- Liczenie na jednym wydechu.
- Powtarzanie zdań na jednym wydechu – najpierw krótkich, potem coraz dłuższych.
- Powtarzanie zdań szeptem.
ĆWICZENIA FONACYJNE
- Wykonujemy pełny wdech, zatrzymujemy na chwilę powietrze, a następnie wykonujemy wolny wydech, wymawiając jednocześnie głoskę aaa...
- Wymawianie samogłosek a, o, u, e, y, i. Najpierw pojedyncze samogłoski, potem przedłużone dźwięki.
- Na jednym wydechu, z taką samą siłą wymawianie trzech samogłosek: aou, a następnie eyi, ueo, iau.
- W pozycji leżącej dziecko wymawia połączenia mmmaaa, mmmooo, mmmuuu.
- Na jednym wydechu wymieniamy dni tygodnia, liczby.
- Wymawianie krótkiego zdania szeptem, półgłosem, głosem pełnym i krzycząc.
ĆWICZENIA SŁUCHU FONEMATYCZNEGO
- Wsłuchiwanie się w ciszę – dziecko wyłapuje dźwięki z otoczenia: tykanie zegara, szum samochodów, rozmowy ludzi, dzwoniący telefon, odgłosy zza ściany, kroki przechodzących osób po korytarzu.
- Rodzic naśladuje różne głosy - kota, psa, tykanie zegara, bicie zegara, kichania, zadaniem dziecka jest odgadnięcie, jakie to głosy, następnie samo je naśladuje
- Rodzic pokazuje dziecku różne przedmioty: klucze, piłkę, kartkę papieru, wodę w kubku, krzesło, następnie demonstruje, jakie dźwięki wydają te przedmioty podczas: upadku kluczy, uderzenia piłką o podłogę, darcia papieru, przelewania wody, przesuwania krzesła. Potem zawiązuje dziecku oczy, wykonując w/w czynności. Zadaniem dziecka jest odgadnięcie, co to za dźwięk.
- Różnicowanie dźwięków mowy np. s – z. Tu wykorzystać można zabawki przedstawiające muchę i węża. Uwagę dziecka koncentrujemy na dźwiękach wydawanych przez węża sss i muchę zzz. Najpierw demonstrujemy dziecku zabawki i dźwięki, jakie wydają, potem zasłaniamy dziecku oczy i pytamy: „Kto nadchodzi? Kogo słychać: muchę czy węża? Dziecko odkrywa oczy, wskazuje zabawkę i próbują naśladować głosy w/w zwierząt.
- Różnicowanie dźwięków długich i krótkich. Potrzebny będzie gwizdek i paski papieru: długi i krótki. Demonstrujemy dziecku gwizdanie długie i krótkie. Następnie gwiżdżemy w różny sposób. Zadaniem dziecka jest pokazanie odpowiedniego paska papieru. Gdy usłyszy gwizdanie krótkie wyciąga krótki pasek, gdy usłyszy gwizdanie długie wyciąga dłuższy pasek papieru.
- Wymawiamy różne wyrazy, dziecko układa tyle klocków, ile jest sylab w wyrazie. Ćwiczenie rozpoczynamy od wyrazów dwusylabowych, potem przechodzimy do wyrazów wielosylabowych.
- Wyodrębnianie sylaby na początku wyrazu. Pokazujemy dziecku różne obrazki, ale rozpoczynające się od takiej samej sylaby. Nazywamy je. Dziecko musi powiedzieć, na jaką sylabę się rozpoczynają.
- Pokazujemy różne obrazki, które rozpoczynają się różną sylabą. Zadaniem dziecka jest wskazanie tych, które mają takie same sylaby.
- Pokazujemy różne obrazki. Dziecko musi wskazać te, które mają taką samą ostatnią sylabę.
- Rodzic mówi dowolne wyrazy. Dziecko ma klasnąć w dłonie wtedy, gdy usłyszy wyraz z daną sylabą np. po, ly, ko. To samo ćwiczenie można robić, gdy dziecko usłyszy wyraz z daną głoską.
- Zabawa w „Sklep”. Dziecko kupuje te przedmioty, których nazwa rozpoczyna się od danej głoski.
- Wyszukiwanie w otoczeniu przedmiotów, których nazwa rozpoczyna się od danej głoski, w nazwie, których jest określona głoska albo kończy się daną głoską.
ĆWICZENIA NARZĄDÓW ARTYKULACYJNYCH
ĆWICZENIA WARG
- Parskanie -wprawianie warg w drganie.
- Masaż warg zębami (górnymi dolnej wargi i odwrotnie).
- Wysuwanie warg w „ ryjek”, cofanie w „uśmiech”.
- Ziewanie przy bardzo szeroko otworzonej buzi.
- „Uśmiech i dziobek ptaszka” – szeroki uśmiech na złączonych wargach i dziobek (jak do całusków).
- Rysowanie wargami. Dziecko rysuje koło wargami – wargi wysuwają się do przodu, tworzą dzióbek, wykonuje ruchy koliste w obie strony.
- Rysuje kreskę poziomą wargami – wargi są ściągnięte w dzióbek, przesuwają się w prawo i w lewo.
- Rysuje kreskę pionową – tworzy dzióbek, przesuwa go w górę i w dół.
- Rysuje smutną minę – warga dolna zakrywa górną.
- Dziecko robi śmieszną minkę – usta zamknięte – uśmiech.
- Na pożegnanie wysyła całusy.
- Powtarzanie samogłosek, wargi są mocno ściągnięte a-o, e-o, u-i, a-u, oraz całego ciągu: a, e, o, u, i, y.
- Wymawianie na przemian a-o, e-o, u-i, a-u, przy maksymalnym oddaleniu od siebie wargi górnej i dolnej.
- Wymowa samogłosek w parach: a-i, a-u, i-a, u-o, o-i, u-i, a-o, e-o itp.
- Naśladujemy złego psa – unosimy górną wargę, pokazujemy zęby. Dziecko może również naśladować warczenie psa.
- Potrzebny nam lejek, ale go nie mamy - robimy go z warg.
- Dziecko zamienia się w „chudzielca” wciąga policzki. Potem jest „grubaskiem” nadyma policzki.
- Nabieranie powietrza najpierw pod wargę górną, potem pod dolną.
- Chcemy pocałować mamę, ale ona jest daleko - musimy wysunąć wargi do przodu, cmokamy.
- Układanie dolnej wargi na górną i górnej na dolną.
- Wargi układają w kształcie szerokiego lejka.
- Głodne rybki - powoli otwieramy i zamykamy wargi tworząc koło, jakby mówiły „po”.
- Wysuwanie wargi do przodu i robienie ryjka świnki. Na górnej wardze położenie ołówka i jak najdłużej utrzymanie go w tej pozycji.
- Wysuwanie warg do przodu. Ściągnięcie ich i dmuchanie lekko przez nie.
- Ssanie górnej i dolnej wargi.
- Półuśmiech – odciąganie na przemian kącików ust.
ĆWICZENIE JĘZYKA
- Dotykanie językiem do nosa, do brody, w stronę lewego i prawego kącika ust.
- Oblizywanie dolnej i górnej wargi przy ustach szeroko otwartych.
- Wysuwanie języka w przód i cofanie w głąb jamy ustnej.
- ”Malowanie sufitu” w buzi – przy otwartej buzi język przesuwa się od zębów do gardła.
- Liczenie zębów – dotykamy czubkiem języka po kolei dolnych (a później górnych) zębów podczas szerokiego otwierania jamy ustnej.
- Kląskanie – przyklejanie do podniebienia całego języka i głośne jego odklejanie.
- Piłeczka w buzi – wypychanie językiem policzków od środka.
- Rurka – wargi ściągnięte i zaokrąglone unoszą boki języka.
- Dziecko wykonuje szybkie i energiczne ruchy języka. Wysuwa język na zewnątrz jamy ustnej, następnie chowa go do środka.
- Oblizywanie zębów po wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni dziąseł pod wargami. Usta zamknięte.
- Jak żmija porusz językiem - długi, cienki, ruchliwy język, wysuwający się we wszystkie strony.
- Wysuwanie języka do przodu, unoszenie go nad górną wargę, potem opuszczanie do brody.
- Dziecko wypycha raz jeden policzek ostrym czubkiem języka, udając, że trzyma w buzi landrynkę, można sprawdzić twardość „ cukierka” dotykając policzek palcem.
- Zmęczony piesek – dziecko naśladuje pieska, który głośno oddycha i język ma mocno wysunięty na brodę.
- Unoszenie języka za górne zęby.
- Oblizywanie górnych zębów.
- Unoszenie języka do nosa i wywijanie go na brodę.
- Klaskanie językiem: czubkiem i środkiem języka.
- Zwijanie języka w rulonik.
- "Mycie” zębów językiem.
- Lizanie czubkiem języka kawałeczka czekolady umieszczonego na podniebieniu.
- Przeciskanie języka między zębami.
- Wciąganie przez rurkę do napojów skrawków papieru, ryżu itp. A następnie przenoszenie ich do pudełeczka.
ĆWICZENIA PODNIEBIENIA MIĘKKIEGO
- Wywołanie ziewania przy nisko opuszczonej szczęce dolnej.
- Wymawianie połączeń głosek tylnojęzykowych zwartych z samogłoskami, np. ga, go, ge, gu, gy, gi, gą, gę, ka, ko, ke, ky, ki, ku, ak, ok, ek, ik, yk, uk.
- Wypowiadanie sylab i logatomów: aga, ogo, ugu, eke, yky, ygy, iki, igi, ago, egę itp.
- Energiczna wymowa połączeń głosek z uwzględnieniem tylnojęzykowych zwartych k – g: kuk, ugu, oko, uk – ku, ug – gu.
- Wciąganie powietrza przez rurkę (zabawa w przenoszenie skrawków papieru za pomocą rurki).
- Dziecko bierze w usta rurkę, wciąga przez nią powietrze. Musi tak wciągnąć powietrze, aby do rurki przyssały się kolorowe kółeczka. Następnie przenosi je na obrazek biedronki i układają na niej kropki z tych kółeczek.
- Głębokie oddychanie przez jamę ustną przy zaciśniętych nozdrzach i przez jamę nosową, przy zamkniętej jamie ustnej.
- Nabranie powietrza nosem i zatrzymanie go w jamie ustnej. Policzki są „nadęte”. Nos zatykamy i nadymamy policzki, a następnie połykamy powietrze.
- Ssanie „smoczka”.
- Chrapanie, naśladowanie kaszlu.
- Żywe lusterko – robienie różnych min. Dziecko stoi naprzeciwko rodzica. Rodzic wykonuje wymyśloną przez siebie minę, dziecko je naśladuje. Następnie należy zamienić się rolami.
- Oddychanie wyłącznie przez usta lub wyłącznie przez nos.
- Płukanie gardła ciepłą wodą.
ĆWICZENIA SZCZĘKI DOLNEJ
- Opuszczanie i unoszenie dolnej szczęki. Wymawianie szerokiego a „przechodzenie” do wymawiania a połączonego z głoską s.
- Zabawa „Grzebień”. Dziecko zakłada dolne zęby na górną wargę i poruszają nimi. Potem cofa żuchwę. Następnie zakładają górne zęby na dolną wargę i brodę i porusza nimi.
- Dziecko naśladuje ziewanie, wykonując przy tym ruchy rąk, przeciągając się, wyginając.
- Głęboki wdech nosem i wydech ustami z jednoczesnym wymawianiem głoski a. Tak samo wymawiamy o, u.
- Wykonywanie ruchów żucia.
Opracowała: Marta Wiechowska -Pykała - logopeda